Roferon-A® (Interferon alfa (2a))

białaczka włochatokomórkowa. Pacjenci z AIDS z postępującym mięsakiem Kaposi`ego bez objawów uogólnionych, u których liczba CD4 wynosi powyżej 150 komórek /mm3. Przewlekła faza białaczki szpikowej przewlekłej z obecnością chromosomu Filadelfia.Leczenie preparatem Roferon-A przewlekłej białaczki szpikowej nie jest alternatywną metodą leczenia u pac, posiadających dawców spokrewnionych zgodnych w układzie HLA i u których jest planowane lub możliwe w bliskiej przyszłości wykonanie allogenicznego przeszczepienia szpiku kostnego, Jak dotąd nadal nie wiadomo, czy zastosowanie preparatu Roferon-A może być uważane za metodę leczenia umożliwiającą uzyskanie wyleczenia w tym wskazaniu. Chłoniaki skórne z komórek T. Interferon alfa-2a (Roferon-A) może wykazywać aktywność u pacjentów z postępującym procesem chorobowym, u których istnieje oporność na leczene lub którzy nie kwalifikują się do leczenia konwencjonalnego. Dorosłych chorych z potwierdzonym histologicznie wirusowym zapaleniem wątroby typu-B u których są obecne markery replikacji wirusa, tzn tych u których wyniki oznaczeń HBV DNA lub HbeAg są dodatnie. Dorosłych chorych z potwierdzonym histologicznie wzw typu C, u których wyniki oznaczeń przeciwciał są dodatnie i u których stwierdza się podwyższoną aktywność ALAT bez dekompensacji czynności wątroby. Skuteczność Roferonu-A w leczeniu wzw typu C jest zwiększona, jeśłi stosuje się go w skojarzeniu z rybawiryną. Roferon-A w monoterapii winno stosować sie w przypadku nietolerancji rybawiryny lub przeciwwskazań do jej stosowania. Chłoniaki nieziarnicze typu grudkowego. Zaawansowane stadium raka nerki. Pacjenci z czerniakiem złośliwym w I stopniu zaawansowania wg AJCC , bez zajęcia węzłów chłonnych ani bez rozprzestrzeniania się w skórze, u których po leczeniu chirurgicznym nie stwierdza się oznak choroby