Biorąc pod uwagę częstość zachorowań, rak jelita grubego zajmuje obecnie drugie miejsce u obu płci (mężczyźni – 10,4%; kobiety – 10,3%). W 2000 roku zarejestrowano 5837 zachorowań na raka jelita grubego u mężczyzn i 5291 u kobiet. Ryzyko zachorowania wzrasta z wiekiem. Najwyższe ryzyko zachorowania odnotowuje się w przedziale wiekowym 45-49 lat, jest ono dwukrotnie wyższe, niż w przedziale 40-44 lata i trzykrotnie wyższe, niż u osób w wieku 35-39 lat. Szczyt zachorowań przypada na ósmą dekadę życia. Przeżycia pięcioletnie (wskaźnik, który określa odsetek osób, które przeżyły co najmniej pięć lat od momentu wykrycia raka, wyłączając te, które zmarły z powodu innych chorób) dla raka okrężnicy w zależności od płci, wynoszą 30,8-32,4%, zaś dla raka odbytnicy 24-33,2 % (w krajach Europy Zachodniej odsetki te sięgają 50%).

Jeśli nowotwór zostanie wykryty we wczesnym stadium (miejscowym), względny wskaźnik przeżyć pięcioletnich dla osób z rozpoznanym nowotworem jelita grubego wynosi 91%. Jeśli nowotwór rozprzestrzenił się na sąsiednie węzły chłonne lub narządy, odsetek ten wynosi 70%. Jeśli nowotwór rozprzestrzenił się do odległych części ciała (stadium zaawansowane) , przeżycia pięcioletnie wynoszą 11%. Jednak pacjenci, u których wykryto przerzuty do wątroby lub płuc, mogą zostać poddani ich chirurgicznemu usunięciu, co w znaczny sposób poprawi wspomniane wskaźniki.

Uzasadnione nadzieje na uzyskanie poprawy wyników leczenia stwarza podjęty w 2000 roku program badań przesiewowych, zakładający wykonanie pełnej kolonoskopii u osób w wieku 50-65 lat oraz młodszych , jeśli wśród ich krewnych występowały raki jelita grubego.

Statystyki należy interpretować z ostrożnością. Szacunki te opierają się na danych z tysięcy przypadków tego typu nowotworu, ale rzeczywiste ryzyko dla danej osoby może być różne.